FORO CONTRA LA CULTURA

Primeiro Comunicao Colectivo SETE

Pode que poucas cousas teñan máis importancia y un valir máis fondo prá xente y prá identidá d’unha terra ou unha comarca qu’a cultura de noso. A cultura entendida como ese patrimonio del que somos heredeiros, qu’estreta lazos y nos achega, y á que nos corresponde a todos un pouco esa responsabilidá de respetar y axudar a manter.

 

Dende sempre a lo miyor, peró muito maís dende hai un tempo, pasando porriba de todo esto, tamos vendo cómo, cuando as cousas parecen vir mal dadas y os cuartos empezan a escasiar nos presupostos de quen decide, a aposta pola programación d’actividades culturales, a axuda a os axentes (asociacióis y outras entidades, escritores, músicos, investigadores…) ou pola continuidá d’algunos servicios municipales ou comarcales que fain unha labor relacionada, deixan de ser, xa non a prioridá que nunca foron, senón, algo siquiera digno de contemplar.

 

¿Cómo se non esplicar el peche da Oficina de Coordinación d’Actividades Culturales y Política Lingüística da Mancomunidá Ozcos-Eo ou da Biblioteca de Samartín d’Ozcos hai pouco?

 

Ta claro que quizáis, por un lao, seña un problema de cuartos peró tamén de voluntá política y d’aposta decidida en base a un criterio único, pensao y firme por parte dos conceyos y corporacióis municipales de qué queren fer coa nosa cultura, porque en ningún caso se pode deixar nas maos cortoplacistas dos tempos políticos nin instrumentalizala pra sacar quén sabe qué réditos partidistas.

 

Nel caso da Oficina de Coordinación d’Actividades Culturales y Política Lingüística da Mancomunidá Ozcos-Eo, dende qu’abríu hai dous anos, foi unha axuda importante prá

programación cultural das asociacióis y demáis axentes culturales y, porriba de todo, pral avance na normalización social del Eonaviego, peza y fin fundamental, nestos conceyos nosos tan esqueicidos sempre.

 

Así, aparte de reclamar que se volva abrir nunhas condicióis dignas y lo máis estables posibles esta oficina cuanto antes (al igual qu’a Biblioteca de Samartín), pensamos que fai falta certo compromiso da Mancomunidá y dos conceyos al hora, polo menos, de valorar el trabayo qu’este servicio ofrecéu y pode ofrecer nunha comarca rural como a nosa en beneficio da cultura y a lingua propia, porque temos a evidencia ben cerca, na comarca del Navia, de que cuando unha entidá aposta convencida por un servicio parecido, éste funciona lamar de ben.

 

Cónstanos qu’estos servicios nun chegan a ser un coste mui grande dentro dos presupostos particulares dos distintos conceyos y, nalgunhos casos, hasta ningún.

 

Tendo claro esto, un criterio único y decisión abonda pra chegar a conseguilo, asferramentas, pensamos, xa las temos, solo hai qu’apostar por elas. Señores/as con responsabilidá nas corporacióis locales, entidades comarcales, Conseyeiría de Cultura y Deporte, Dirección Xeneral de Política Lingüística…, aposten por elo.

 

Este colectivo cívico, que demos en chamar SETE porque sete son os conceyos da comarca Ozcos-Eo, ta composto por distintas asociacióis, entidades y xente particular da comarca. El sou primeiro y máis importante fin, será, dende agora en adelantre, denunciar públicamente cualquer situación d’inxusticia social que teña que ver col ámbito cultural na nosa comarca, sempre dende a idea y el criterio práctico de qu’a cultura en xeneral y os axentes culturales en particular, xogan un papel importante na miyora da sociedá y, por tanto, tein que ser valoraos y reivindicaos de xeito xusto.

 

Xeneiro de 2012.