Alternativa Galega de Esquerda
A INDECENCIA DA SENTENZA DO PRESTIGE Estamos ante unha sentenza absolutamente indecente, que chega despois de once anos dunha catástrofe ambiental de magnitudes inconmensurábeis e a xustiza non atopa responsábeis penais -nin ao parecer de ningún tipo- e como resultado tampouco responsabilidades subsidiarias dunha administración incompetente. Estamos ante unha grave inxustiza cometida pola propia administración de xustiza. Como dixo ao coñecer esta sentenza o Portavoz Nacional de ANOVA Xosé Manuel Beiras: “Parece que estamos ante unha catástrofe natural, unha sorte de imponderable desastre no canto dunha irresponsábel actuación dunha administración que como no caso recente do accidente de Angrois busca un chibo expiatorio no maquinista, cousa que neste caso nin sequera posto que exonera a todos os actores da máis mínima responsabilidade. Lembremos que daquela o vicepresidente Rajoy, hoxe presidente do Goberno Español é o principal responsábel, o famoso “señor de los hilillos” de plastilina, cando sobre as nosas costas ameazaba a máis enorme marea negra da nosa historia. Estamos ante unha absolución de toda responsabilidade á administración e ao poder político que contan cunha impunidade total para poder cometer o crime que queiran cometer deixando na máis absoluta indefensión aos cidadáns”. Dende ANOVA entendemos que as forzas políticas e a cidadanía debemos nun xesto de dignidade apoiar o recurso desta sentenza en alzada para impedir que semellante crime quede impune.
ADEGA
Eloxio da impunidade: Sen responsábeis, sen culpábeis
Caso Prestige: 11 anos despois conclúe o xuízo-farsa cun veredito aldraxante
A sentenza do caso Prestige evidencia a prática impunidade coa que operan as petroleiras e os seus monicreques institucionais. Ningún responsábel nin procesado nin condeado e 0€ de indemnizacións. Sentenza «marca España»
Os máximos responsábeis políticos, nen sequera foron acusados
Un xuízo no que nen sequera se dirimiron as responsabilidades políticas de todos os que pola súa incompetencia, accións ou omisións converteron un grave accidente marítimo na maior catástrofe ambiental da historia de Galiza, é de todo menos xusto.
E o feito de dilatarse a instrución por mais de 10 anos e fallarse 11 despois, exonerando ao único cargo institucional de calquera responsabildade na catástrofe, fai que ademais o xuízo sexa unha farsa: Unha farsa aldraxante.
Unha aldraxe para Galiza: Nen honra nen cartos, e impunidade para os responsábeis
Cais van ser pois as consecuencias deste xuizo e deste fallo? Pois que encher os mares dechatarras ambulantes e mandar petroleiros ao quinto pino, sae de balde. Impunidade para as petroleiras e impunidade para os responsábeis políticos.
Cando menos, e como argumentou a Plataforma Nunca Máis da que fai parte ADEGA, conseguiuse denunciar internacionalmente a impunidade e expoñer á luz pública as vergoñas dunha administración indolente, sinalando aos verdadeiros culpábeis «in absentia»: Rajoy, Álvarez-Cascos, Cañete, Matas, De Mesa, López Veiga… Porén, o único imputado do gabinetes de Aznar e Fraga, López Sors, agora absolto nen sequera asumíu a responsabilidade dos seus actos e mesmo recuncou na delirante teoría do alonxamento como mal menor, reforzada agora co fallo. Simplesmente indignante.
Tampouco se conqueríu que a sociedade galega, cuxo comportamento emxemplar diminuíu os efectos da catástrofe, vira compensados unha parte dos enormes danos ecolóxicos e económicos causados polo fuel. Á vista do fallo, semella claro que dos máis de 4.300 millóns de € reclamados por danos non se recuperará nin unha pequena parte. Xa os pagamos entre todos dos nosos petos!
Nen erros recoñecidos nen leccións aprendidas: Igual que hai 11 anos
Dúas probas claras da indolencia e o desleixo institucional coa catástrofe e as súas consecuencias, que amosan a posibilidade de que outro Prestige poderase repetir son: -O plano de continxencias contra a contaminación mariña de Galiza, o plano CAMGAL, aprobado polo gabinete Feijóo en 2012, nen fixa portos refuxio, nen ten en conta os sentinazos, nen considera a contaminación do mar que vén da terra… E por riba sitúa as bases loxísticas lonxes dos treitos de costa con máis risco e volve deixar as decisións técninas nas mans dos políticos. -Nas Somozas hai aínda almacenadas (ilegalmente por certo) 10.000 toneladas de refugallos do Prestige aínda sen tratar, agardando a que a Xunta e o estado se poñan de acordo en pagar o seu tratamento…
COORDINADORA ASTURIES
Una vez conocida la sorprendente sentencia de la tragedia del Prestige, tenemos que lamentar que no haya ninguna responsabilidad penal y que se diga que la administración española no tiene ninguna responsabilidad. Una vez mas vemos que contaminar sale barato.
Hay que recordar que el miércoles 13 de noviembre de 2002, el petrolero monocasco con bandera de las Bahamas, emitió un May Day a la altura del Cabo Finisterre, presentaba una fuerte escora y pidió su evacuación. Llevaba una carga de 77.000 toneladas de fuel pesado. El 14 de noviembre se remolco, y siguiendo órdenes de las autoridades marítimas españolas, el petrolero mantuvo un rumbo errático que le condujo primero en dirección NW (días 14 y 15), a continuación en dirección S (días 15 y 16) y finalmente en dirección SW (días 17 a 19) El 19 de noviembre se informó que se había partido en dos a 120 millas náuticas de la costa, al oeste del Cabo Finisterre.
En el momento del hundimiento y días posteriores, el buque derramó unas 46.000 toneladas más, puesto que el fuel que permanecía en el pecio no se solidificó, en contra de lo previsto por las autoridades. Se constató la existencia de catorce grietas por las que se vertían al mar 125 Tm. al día .Pese al sellado de estas grietas, el fuel continuó fluyendo del orden de 1-2 Tm. al día hasta mediados de agosto de 2003.
En Asturias llegaron las mareas negras en diciembre, continuando en cantidad de casos hasta el verano del 2004, como pasó en la Playa de Aguilar de Muros que estuvo cerrado 2 días de julio 2004 la marea de manchas de fuel que seguía llegando a las costas. Era frecuente la imagen de bañistas que compartían espacio con los operarios que limpiaban la arena de las “galletas” de fuel que llegaron a entrar con notable intensidad en concejos como Carreño, Villaviciosa, Colunga o Ribadesella.
Un ejemplo del fuerte impacto que tuvo en Asturias en la flora y fauna, fue el impacto grave sobre las aves marinas del que una parte se pudo contabilizar, se recogieron 2767 aves, de las que 1523 aparecieron muertas, gran parte de las vivas murieron a pesar de los esfuerzos de los voluntarios para salvarlas, solo se consiguieron salvar un 10% de las aves afectadas que se habían recogidas vivas. Hay que recordar que algunos trabajos de seguimiento comprobaron cómo 5 años después las gaviotas tenían daños en órganos vitales, como el hígado y los riñones. Y las crías de estas gaviotas, nacidas un año después del vertido, presentan una alta concentración de hidrocarburos en sangre. Esto indica que el petróleo se mantiene en la cadena alimenticia.
El 30 de septiembre de 2004 acabaron los trabajos de limpieza de la costa asturiana, a pesar de que seguían muchísimos pedreros y playas no turísticas contaminadas, que nunca se limpiaron. Solo se esmeraron en las playas más turísticas. Hubo muchos pedreros que nunca se limpiaron, en los que todavía hoy tenemos muestras de esta suciedad como son Oleiros en Cudillero, Oles en Villaviciosa.
Después de once años hemos visto, tras lo sucedido con el vertido de Aboño de junio de 2012, que seguimos improvisando con estas catástrofes, que no tenemos la infraestructura adecuada para atenderlas, ni técnica ni material.
-Al final nadie es responsable de las catástrofes.
-No hay operativo ni un solo plan de contingencia para evitar este tipo de accidentes.
-Nada se sabe del impacto real en los fondos marinos y sus consecuencias. Hay que recordar que no se valora la bioacumulación de los compuestos que están presentes en el fuel en los seres marinos, que luego acaban en nuestra dieta.
-Los petroleros monocasco siguieron circulando, a pesar de los acuerdos internacionales, con banderas de conveniencia por lo que es imposible exigir todas las responsabilidades y verificaciones.
-Se ha visto como siguen siendo escasas las medidas que se toman de prevención para evitar la contaminación que sufrieron los trabajadores y voluntarios que estuvieron en contacto con el fuel, que padecieron síntomas similares a la bronquitis crónica y alteraciones cromosómicas, parecidas a las producidas por trabajos relacionados con sustancias tóxicas.
-En Asturias sigue sin haber un centro publico para la recuperación de las aves, por lo que las se recogen tienen pocas esperanzas de vida.
Tenemos que recordar que no fue ni la primera catástrofe, ni será última porque estamos sumidos en un sistema económico cuya esencia se basa en el creciente consumo y el continuo despilfarro de recursos no renovables, como es el caso del petróleo y sus derivados. Estamos a merced de los intereses de las multinacionales petroleras que no solo transgreden el derecho marítimo sino que llegan a imponer sus intereses y decisiones.
El mar y sus recursos constituyen un bien no renovable que, en el caso de Asturias, padece graves problemas de contaminación derivado de las múltiples instalaciones industriales presentes en todo el territorio, junto a sistemas de depuración de las aguas de nuestras poblaciones deficientes o inexistentes. Todo ello contribuye a un impacto continuo sobre la biodiversidad marina y la riqueza de nuestros caladeros. Por tanto, se precisa no sólo tratar y considerar la limpieza de playas, pedreros y fondos marinos sino también de considerar la conservación y recuperación del mar y sus ecosistemas en su conjunto.
Coordinadora Ecoloxista d’Asturies